Ja, wat kan ik zeggen over deze week. Naast werken en de kinderen die hun rapporten kregen en over zijn, natuurlijk het nieuws over MH17. Ook al kennen wij niemand die aan boord was, toch laat het je niet los. Ik weet nog dat onze kinderen vorig jaar voor het eerst gingen vliegen naar Kos, dat leek al een wereldreis voor ze. Wat vonden ze het spannend en wat genoten ze van de vlucht….. Ik zie zo een gezinnetje voor me dat zich klaar maakt om op vakantie te gaan, na lang gespaard te hebben werd eindelijk die droomreis bewaarheid!

Kom op jongen nog een paar uurtjes dan zitten we in de lucht,

nog je spulletjes niet gepakt?? Moeder slaakt een zucht.

Kom pak je tekenboek en knuffel voor de lange reis

want wat ik juist niet kan gebruiken in het vliegtuig  is gehuil en gekrijs.

Nou gas uit, alle ramen en deuren dicht

en alle waardevolle spullen uit het zicht?

Dag buren, dag huis dag tuin,

Over twee weken zijn we weer terug, maar dan poepiebruin!

Na een paar uur wachten op Schiphol,

mogen we boarden, het vliegtuig loopt langzaam vol.

Op de ticket staat die stoel bij jouw naam, dat is de stoel bij het raam!

Kun je mooi naar buiten kijken,

misschien ons huis zien en zien hoe mensen op mieren lijken!

Mam,  we zitten best hoog, kan er iets engs gebeuren?

Natuurlijk niet gekkie, weet je kijk maar even niet meer naar buiten en ga maar even kleuren.

Moeder geeft hem een zachte kus op zijn hoofd.

en hij? Hij is niet bang, want er kan niets gebeuren heeft zijn moeder beloofd!

Dan gebeurt er iets wat de hele wereld schokt,

iemand op de grond had verkeerd gegokt.

In plaats van zich onsterfelijk te maken voor zijn land,

ligt er nu een veld met lijken en brokstukken, uitgebrand.

Met ergens daartussen een aap, als stille getuige en een kleurboek,

wachtend in de hete zon op een eerlijk onderzoek.

Ik kan alleen maar hopen en bidden dat het allemaal snel gegaan is,

en sterkte wensen aan degenen die moeten leven met dit onmenselijke gemis!!

Diane